Ένα πρωί στα Κύθηρα αποφάσισα να κάνω πεζοπορία στο μονοπάτι που οδηγεί στους Μύλους του Μυλοποτάμου. Δεν ήξερα τι να περιμένω, αλλά αυτό που συνάντησα ήταν κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ.
Καθώς περπατούσα ανάμεσα στα δέντρα και άκουγα το νερό από τα ρυάκια να τρέχει, ένιωσα ένα είδος σύνδεσης με τη φύση που δεν είχα ξανανιώσει. Οι παλιοί νερόμυλοι, με την ιστορία τους να αναβλύζει από κάθε πέτρα, μου θύμισαν τη δύναμη της ανθρώπινης δημιουργικότητας.
Σε κάθε βήμα, έβλεπα εικόνες που θα μπορούσαν να γίνουν πίνακες ζωγραφικής ή φωτογραφίες. Μια συγκεκριμένη στιγμή, όταν το φως του ήλιου πέρασε μέσα από τα φύλλα και έπεσε πάνω σε έναν από τους μύλους, μου έδωσε την ιδέα να ξεκινήσω να φωτογραφίζω τοπία.
Η φύση και η ιστορία που συνδυάζονται στο μονοπάτι αυτό δεν είναι μόνο ένα θέαμα για τα μάτια, αλλά και μια εμπειρία που σε εμπνέει να δημιουργήσεις, να γράψεις ή απλά να δεις τη ζωή με άλλο μάτι. Για μένα, αυτή η πεζοπορία έγινε κάτι πολύ περισσότερο από μια βόλτα – έγινε μια πηγή έμπνευσης που με συντροφεύει ακόμα.
Bu konuyu yanıtlamak için giriş yapmalısınız.