Οι Ανεμόμυλοι

Στα Κύθηρα όπως και σε άλλα νησιά του ελλαδικού χώρου, όπου υπάρχει η απαιτούμενη ανεμοδύναμη, συναντούμε αρκετούς ανεμόμυλους. Οι μύλοι αυτοί κτίστηκαν τον 19ο αιώνα και σύμφωνα με τις γραπτές πηγές ο πρώτος ανεμόμυλος κατασκευάστηκε το 1805 από τον Βρεττό Φριλίγκο. Η χρήση τους ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με την αγροτική παραγωγική δραστηριότητα του τόπου. Τα Κύθηρα είναι νησί που ευνοούσε τη λειτουργία τους καθώς οι άνεμοι σε αυτό είναι συχνοί. Τοπογραφικά, συναντώνται στις άκρες των οικισμών, σε ανεμοδαρμένα υψώματα, σε σημεία εύκολα προσβάσιμα από τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις και είναι κτισμένοι είτε μόνοι, είτε ανά δύο. Είναι πετρόχτιστοι στον τύπο του κυλινδρικού πυργόμυλου και έχουν διαστάσεις εξωτερικής διαμέτρου από 5 έως 6 μέτρα, ενώ το ύψος τους ποικίλει από 4,5 έως 5,5 μέτρα. Οι είσοδοι συνήθως διατηρούν πλαίσιο από πελεκισμένο πωρόλιθο. Επίσης υπάρχουν ανεμόμυλοι που η τοιχοποιία τους αποτελείται κυρίως από πώρινους λίθους. Στους μύλους των Κυθήρων άλεθαν το σιτάρι. Τον 20ο αιώνα άρχισαν σιγά – σιγά να εγκαταλείπονται μέχρι το 1955 που έπαψε να λειτουργεί και ο τελευταίος ανεμόμυλος του νησιού. Σήμερα σώζονται αρκετοί μύλοι σε καλή κατάσταση.