Η τσουκνίδα είναι πολύτιμο φυτό. Καλυτερεύει το έδαφος, όπου φύεται. Περιέχει ένζυμα, σίδηρο, βιταμίνες, διάφορα άλατα και μυρμηκικό οξύ. Σε αυτό το τελευταίο οφείλεται η φαγούρα που προκαλεί καθώς και μία από τις ονομασίες της, «κνίδη». Δεν είναι τόσο διαδεδομένη στα Κύθηρα όσο σε άλλα μέρη. Τη βρίσκουμε κυρίως σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις, κοντά σε τοίχους και σε χαλάσματα. Χρησιμοποιείται ως θεραπευτικό βότανο από αρχαιοτάτων χρόνων.
Επιστημονική ονομασία: Urtica urens, Κνίδη η καυστική
Οικογένεια: Urticaceae
Κυθηραϊκή ονομασία: Αγρίζα, Αγκρίζα, Τσουκνίδα
Ονομασία σε άλλα μέρη της Ελλάδας: Τσουκνίδα, Τσικνίδα, Τσούκνα, Σκνίθρα, Αγκινίδα, Κνίδη
Συλλογή: Όλο το φυτό, με τα φύλλα, τη ρίζα και τους σπόρους είναι χρήσιμο. Φυτρώνει με τα πρωτοβρόχια του Οκτωβρίου και διατηρείται μέχρι και το Μάιο. Για θεραπευτική χρήση τη συλλέγουμε από Μάιο μέχρι Ιούνιο που έχει σχεδόν ξεραθεί.
Ιδιότητες:
Ένα από τα πιο κοινά φάρμακα με πολλές θεραπευτικές ιδιότητες. Η τσουκνίδα χρησιμοποιείται ως διουρητικό. Διαλύει το ουρικό οξύ. Ιδανική θεραπεία για τη νεφρίτιδα, κυστίτιδα και πέτρες στη χολή. Είναι επίσης πολύ καλό αιμοστατικό και αντιαναιμικό. Χρησιμοποιείται επίσης ως καθαρτικό, αγγειοσυσταλτικό, αντιρρευματικό, σπασμολυτικό και για νεφρολιθιάσεις. Συστήνεται για την αντιμετώπιση δερματικών παθήσεων, και σε ερεθισμούς από έντομα. Εφαρμόζεται στο τριχωτό της κεφαλής κατά της πιτυρίδας και της τριχόπτωσης.
