Kasteel van Kythera Stad

Na de verwoesting van Paliochora in 1537 werd het kasteel van de hoofdstad het administratieve centrum van het eiland. Alle politieke, intellectuele, religieuze en militaire administratie van het eiland werd gecentraliseerd in het kasteel, dat gelegen is in het zuidelijke deel van het eiland, op een 200 meter hoge steile heuvelrug, twee kilometer van de baai van Kapsali. Het kasteel beslaat ongeveer 15 hectare en werd in de 13e eeuw gebouwd door de Venetiaanse familie Venier, maar de vestingwerken werden waarschijnlijk al eerder gebouwd, tijdens het Byzantijnse tijdperk. In 1503, na de Tweede Ottomaans-Venetiaanse Oorlog, werd het kasteel hersteld door de Venetianen in een poging om hun overgebleven bezittingen veilig te stellen. De strategische locatie, op een natuurlijk fort, zorgde voor controle over het zeeverkeer in de zeestraat tussen Kythira en AntiKythira, tussen drie zeeën, de Ionische, de Egeïsche en de Kretenzische, wat de reden is waarom het het "oog van Kreta" werd genoemd tijdens de Venetiaanse overheersing van het eiland. Het kasteel werd door wandelaars onneembaar genoemd vanwege de sterke vestingwerken en het krachtige geschut. In een tijd waarin Venetianen en Ottomanen streden om de controle over de Egeïsche Zee, redde het kasteel de inwoners van het eiland talloze keren. Tijdens de Derde Ottomaans-Venetiaanse Oorlog viel de beruchte Ottomaanse admiraal Hayreddin Barbarossa Paliochora in 1537 binnen, maar slaagde er niet in om het kasteel van Kapsali aan te vallen. Het kasteel werd bezet door de Ottomanen van 1715 tot 1718 tijdens de Zevende Ottomaans-Venetiaanse Oorlog, maar werd aan het einde van de oorlog teruggegeven aan de Venetianen met de ondertekening van het Verdrag van Passarowitz in 1718, waarmee een einde kwam aan de oorlog tussen de Oostenrijks-Venetiaanse machten en het Ottomaanse Rijk. De leeuw van San Marco, het embleem van de Republiek Venetië, stond bij de poort van het kasteel, op de westelijke muur. Het werd in 1797 vernietigd door de Fransen, samen met de wapenschilden op de andere huizen die aan de adel toebehoorden. Het kasteel bleef in handen van Venetië tot 1797, toen het werd overgedragen aan de Fransen met het Verdrag van Campo - Formio (17 oktober 1797), samen met de andere Ionische eilanden. De Fransen verbrandden samen met de bourgeoisie en de boeren het "Libro d' Oro", het boek van de adel, en vestigden een nieuwe bourgeois samenleving van Kythira op het Estavromenos Plein. In 1797 plantten ze de boom van Eleftheria (Vrijheid) op het Estavromenos Plein en verkondigden "Liberté, egalité, fraternité", het nationale motto van Frankrijk aangenomen tijdens de Franse revolutie. Het kasteel van Kythira werd bezet door de Russisch-Ottomaanse alliantie van september 1798 tot 21 maart 1800. Met het Verdrag van Constantinopel kwamen de Ottomanen en Russen overeen om de Septinsulaire Republiek op te richten, als een semi-autonome staat, onder hun bescherming. Met het Verdrag van Tilsit in juli 1807 gaven de Russen de controle over de eilanden over aan het Frankrijk van Napoleon. In 1809 verloren de Fransen de eilanden opnieuw, dit keer aan de Britten. De Britten hadden in 1814 de volledige controle over de eilanden en stichtten in 1815 de autonome Verenigde Staten van de Ionische Eilanden als protectoraat van Groot-Brittannië (Verdrag van Parijs 20 november 1815). Op dat moment telde het kasteel 200 permanente inwoners. De Britse invloed op de Ionische Eilanden eindigde op 21 mei 1864, toen de eilanden werden opgenomen in de bevrijde Griekse staat. Het kasteel werd in de daaropvolgende jaren continu bewoond, tot de Duitse bezetting tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen het werd bezet door Duitse troepen. Het kasteel bestaat uit een hoofdfortificatie en een tweede fortificatie aan de noordkant, die de Mesa nederzetting of Kleisto Bourgo (Borgo Serato) omvat. Het paleis van de gouverneur bevindt zich aan de oostelijke rand van het kasteel en was de residentie van de Venetiaanse gouverneur en later van de Britse Hoge Commissaris. Het kasteel had een gevangenis en het hoofdkwartier van het garnizoen, de grote Venetiaanse gewelfde tank, de huizen van de edelen, het kruithuis en bijgebouwen. Op verschillende plaatsen zijn grote kanonnen te zien, die dateren uit de tijd van de Venetianen, de Russisch-Ottomanen en de Britten. Tegenwoordig herbergt het paleis van de gouverneur het Historisch Archief van Kythira, een van de belangrijkste in Griekenland, met documenten die teruggaan tot de 16e eeuw. Het kasteel bevat ook de kerken van Panagia Myrtidiotissa of Kastrini, van Panagia Orfani, van Pantokratoras en van Sint Jan. De kerk van Panagia Myrtidiotissa of Kastrini werd gebouwd in de 16e eeuw en was de katholieke kerk van Panagia ton Latinon tot 1806, toen het werd omgevormd tot een orthodoxe kerk. De kerk herbergde ongeveer twee eeuwen lang (vanaf november 1682) het heilige icoon van de Maagd Maria en beschermde het tegen piratenaanvallen. Vanaf 1842 werd het icoon teruggebracht naar Iero Proskynima (waar het nu nog steeds is) en in 1844 werd het vervangen door een kopie in de kerk van het kasteel. Op de noordelijke muur van de kerk staat de Panagia Orfani kerk, die behoort tot de abdij van Panagia Agkarathos van Heraklion op Kreta. Het werd verzorgd door de familie Kallona. De kapel bevatte 300 jaar lang de relikwieën van de beroemde monnik Agkarathos van Heraklion op Kreta, nadat Kreta in handen van de Ottomanen was gevallen. In de Pantokratoras kerk, gebouwd in 1545, zijn 16e en 18e eeuwse fresco's te zien. Byzantijnse en postbyzantijnse kerken met prachtige fresco's zijn te zien in de nederzetting Mesa of Kleisto Bourgo. Van de 14 kerken die in historische bronnen worden genoemd, zijn de meeste in zeer goede staat bewaard gebleven. Gele onsterfelijke bloemen groeien aan de rand van het kasteel.